El mito de Prometeo

El mito de Prometeo sucede cuando, Prometeo le roba el fuego a los dioses y se lo da a los humanos. Zeus el dios de los dioses, lo castiga encadenandolo en una piedra en el Caucaso,donde un aguila le deboraba el higado todos los dias.

A Dilixencia

Titulo: A dilixencia

Ano:1939

Nacionalidade: E.E.U.U.

Director:John Ford

Guionista:Dudley Nichols

Actores:John Wayne, Claire Trevor, Thomas Mitchell, Andy Devine, George Bancroft, Donald Meek, Louise Platt, John Carradine, Berton Churchill

Resumo:Nesta película unhas persoas moi distintas teñen que viaxar nunha dilixencia para poder chegar ao seu destino. Na dilixencia ían un borracho, un viaxante de wisky,un xogador,un banqueiro, unha señora formal, unha moza con moi mala fama,un expresidiario e o cocheiro. Xuntos loitan cos apaches,que eran indios,cando xa pensaron que non chegaban apareceu o exercito e conducironos ata o seu destino.

Valoracion persoal:Esta película foi entretida, ao principio é un pouco liosa, pero a medida que vai pasando vaise pondo interesante. Non é unha película que me encantase pero de cando en vez tamén é entretido ver peliculas doutro xéneroe doutra época.

As persoas discapacitadas

Una persoa discapacita e a que por algunha razón,por exemplo a discapacidade mental, non se desenvolven mentalmente como o reseto das personas. Teñenos mesmos sentimentos, ou eles teñeos moito máis desemvolvidos.

caso estraño

Nun pobo de guatemala, hai xa trece anos, ocorreu unha cousa moi estraña.
Un día pola mañá sentiron un tremor moi estraño, saíron correndo das casa pensando que fora algún terremoto, pero de repente,todas as casas sairon voando, todos os habitantes quedaron abraiados sen saber que facer.
Ó pasar un par de horas, as casas volveron ó seu sitio, os donos entraron con medo, para sorpresa deles, todo estaba no seu sitio.

O neno pobre

Había unha vez un neno moi pequeno, nunha calle pouco transitada por meniños. estaba sentado como podía nun cartón moi pequeno, e tapado co seu chaquetón bello e, algo roto. A nai do neno estaba moi enferma, ela non sabía onde se metía o seu fllo, soamente sabía quemarchaba moi cedo porque lle daba a súa menciña e non volvia ata a noite, con algo de omer e as menciñaspara o dia seguinte.
Un dia pola calle onde estaba o neno, pasou o dono dunhas terras. Baixou da súa carruaxe para recollelo. O neno quería sair daquel luxosa carruaxe, pero o home non lle deixou. Cando chegaron a fermosa e xigantesca casa o neno dixo dixolle que a súa nai precisaba del, que tña que bolber a casa. O señor entendeuno, e quixo acompañalo. Pero antes e marchar deulle roupa para qe estibese quentiño e non tibese aqueles faldrapos como roupa. O cuhegaren a casa do neno o home quedou abraiado, como alguén podía vivir nesas condicións. O home non soportou ver aquilo tan sucio, con tanta humidade, e case non tiñan nada. E aquela muller fermosa e xoben que estaba na cama, seguro que por unha enfermidade simple, pola humidade e a suciedade daquela casa complicouselle todo.
O home mandou preparar duas abitacions na súa casa e o neno maila sua nai, foronse vivir con el para a sua casa xigantesca.A nai ao recuperarse da sua enfermidade, agradeceu o seu salvador axudandoo no que precisase.

Escoita aqui a musica

frases de amor

Una multitud invisible tiembla ansiosamente espuma con fuerza.
Una sonrisa curiosa observa de pie nubes del amor.
Rostro esbelto insinua forzosamente penas de la infancia.
Niña nostálica sueña por fin chispas del amor.
Ojos viejos caen lejos de las nubes sin esperanzas.
Multitud invisible aprenden forzosamente noches sin esperanzas.

a luz

abriuse a porta,unha luz cegadora iluminoume,unha sombra negra agarroume

final de caperucita

Al pasar por un bosque encontró al señor lobo, y el se acercó a caperucita roja y le dijo:

- Hola niñita,que guapa eres,¿Que aces tu sola por este bosque?¿No te perderías verdad?
Caperucita algo asustada le dijo con miedo:
-Me llaman caperucita roja por mi caperuza. Voi a casa de mi abuelita que esta malita.
El lobo amable le dijo:
-Quieres que te acompañe? Así tu no vas sola y yo me paso un rato aiendo algo útil.
La niña aceptó y el señor lobo y caperucita fueron juntos a casa de la abuelita. Al llegar ayí la abuelita les imbitó a merendar, al acabar la merinda caperucita bobió a su casa acompañada de nevo por el Señor Lobo.

El mar

El mar estaba tranquilo aquella noche oscura, y se encendió con la luz de la Luna.

Benvidos ao meu blogg

Imos traballar no noso blogg espero que vos guste, e que vos guste todo o que publico.